نفرین قرآن، کم خندیدن است !

نمیدانم چرا هرچقدر که بیشتر در خانواه هائی که خود را مذهبی میدانند میگردم،

شادی را کمتر پیدا میکنم؟!

به راستی آخر چه کسی به این سوال کلیشه ای که اسلام دین غم است یا شادی؟

جواب منطقی خواهد داد ؟

و اگر دین شادیست پس چرا در خانواده های بی قید، این شادی بیشتر یافت میشود؟

به درستی ریشه این تحریف بزرگ بشریت که غم را برتر از شادی میداند کجاست ؟

به تازگی به خواندن کتابی با نام رمز و رازهای واقعی خوشبختی و شاد زیستن

به قلم کامبیز فتحی مشغول شده ام که در صفحات ابتدائی این کتاب به مطلب جالبی برخوردم،

گفتم در کافه بنویسم تا شما هم آنرا از دست ندهید ... ؛

این گفتار بین سالهای 1349 تا 1357 در اردوی تابستانی مدرسه ی رفاه ایراد شده است و در سال 1384 توسط بنیاد نشر اثار و اندیشه های شهید بهشتی تحت عنوان « موسیقی و تفریح در اسلام » به چاپ رسیده است ... . ؛