حمید فرخ نژاد از بازیگران جوان ایرانیست که تا حادثه ای برایش پیش نیاید قدر تخصصش را نمیدانیم...
یاد احمد آقالو را هم هیچوقت فراموش نخواهم کرد، بازیگری که حاضر نشد به فیلمهای تجاری
بها دهد تا مبادا شعله ای شود برای گرم نگه داشتن سینمای بی هویتِ تجاری...
از بازی فرخ نژاد هم لذت میبرم مثل بازی پررنگش در چهارشنبه سوری ِ اصغر فرهادی یا نقش متفاوتش در حلقه سبز ِ حاتمی‌کیا یا ارتفاع پست، حالا هم منتظر دیدن « به رنگ ارغوان »
توقیفی هستم .
اخیرا هم « دموکراسی تو روز روشن » به کارگردانی علی‌عطشانی مجذوبم کرده بود که جا برای نقدش زیاد وجود دارد که مهمترینش، انتقادهای آبکی از ( امیر ستوده – نقش فرخ نژاد ) است که میتوانست مسیر فیلم را عوض کند البته مسیر مجوز گرفتن را نیز ! ( اما در کل، عالی بود )
بگذریم... بهانه ی نوشتن این پست کار تاریخی ای بود که فرخ نژاد آبادانی، بعد از دو جشن سینمایی « فجر» و « خانه سینما » در اختتامیه یازدهمین جشنواره بین المللی فیلم دفاع مقدس ( که از آن، انتقاد شد ) انجام داد که خبر از فطرت پاکش میداد... بخوانید ؛
حالا اما قاسم «ارتفاع پست» جمعه شب در تالار وحدت به خاطر بازی در فیلم های
«دموکراسی تو روز روشن» و «شب واقعه» لوح تقدیر بهترین بازیگر مرد را از دست علی نصیریان گرفت اما جایزه اش را به خاطر یک خاطره از یک واقعه بزرگ اهدا کرد که موجب شرم مسئولین ِامر شد...
وقتی در بخش مستند جشنواره، جایزه اول به فیلم «روزی شبیه دیروز» به کارگردانی محسن قیصری اهدا شد، او هنگام دریافت این جایزه خاطره ای از غلامرضا رهبر تعریف کرد؛
خاطره ای که فرخ نژاد با شنیدنش متاثر شد و جایزه اش را به فرزند شهید اهدا کرد:
« غلامرضا رهبر، در زمان جنگ برگ ماموریت
نداشته در عمیلات کربلا 5 شهید می شود و به دلیل نداشتن این برگه شهید محسوب نمی
شود اما به تازگی نام وی را به عنوان شهید درجه 2 مطرح کرده اند ! فرزند این شهید روزی
از از من پرسید شهید در جه دو یعنی چه؟!
دروغ یا توریه ؟! <<< مطلب قبلی :: مطلب بعدی >>> اعترافات دانشمندان جهان