عشق می‌شود محتاجانِ به عشق را…

خداوند همه چیز می‌شود همه کس را.

به شرط اعتماد؛ به شرط پاکی دل؛ به شرط طهارت روح؛
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس.
بشویید قلب‌هایتان را از هر احساس ناروا!
و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف،
و زبان‌هایتان را از هر گفتار ِناپاک،
و دست‌هایتان را از هر آلودگی در بازار…
و بپرهیزید از ناجوانمردی‌ها، ناراستی‌ها، نامردمی‌ها!
چنین کنید تا ببینید که خداوند، چگونه بر سفره‌ی شما،

با کاسه‌یی خوراک و تکه‌ای نان می‌نشیند و

بر بند تاب، با کودکانتان تاب می‌خورد، و در دکان شما کفه‌های ترازویتان را میزان می‌کند،

و “در کوچه‌های خلوت شب با شما آواز می‌خواند”…

مگر از زندگی چه می‌خواهید...؟

( به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد / گر اعتماد به الطاف کارساز کنید... )

پینوشت ؛

این دکلمه را که فکر میکنم از ملاصدراست، خیلی دوست دارم مخصوصا اگر با صدای خلاصه گویه سینما ماوراء، خوانده شود... آنرا گاه گاه در عصرهای رادیو جوان میشنوم اگر کسی به پادکست یا فایل صوتی این دکلمه، دسترسی دارد، این بهترین هدیه است برای کافه .... . ( + )